Hebryk Brancewicz: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 10:41, 14 lip 2019

Henryk Brancewicz

HENRYK BRANCEWICZ (2000 - 2014)

Wilnianin urodzony w Krakowie w 1943 r., maturę zdał w II Liceum Ogólnokształcącym im. Sobieskiego. Jako laureat IV Olimpiady Astronomicznej studiował astronomię na UJ, uzyskując magisterium u prof. E. Rybki.
Nostryfikował dyplom na Międzynarodowej Szkole Młodych Astronomów w Manchesterze, został szefem Międzynarodowego Zespołu Wyznaczania Parametrów Gwiazd przy wsparciu UA i NATO. Był uczestnikiem kilkunastu wypraw na całkowite zaćmienia Słońca, został wiceprezydentem Międzynarodowej Unii Miłośników Astronomii, członkiem korespondentem Międzynarodowego Centrum Kultury Narodowej Ettore Majorano na Sycylii, gdzie wygłosił słynny wykład o szukaniu fal grawitacyjnych z obserwacji szybkozmiennych gwiazd zaćmieniowych w 1975 r. W maju 1081 r. w Palermo był również sygnatariuszem manifestu Antonino Zichichiego (szefa CERNu) w sprawie przyznania Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki Andriejowi Sacharowowi.
W PTMA działa od 1960 roku pełniąc funkcje w Zarządzie Głównym od 1986r.: członka Zarządu, Komisji Rewizyjnej, Sekretarza, wiceprezesa i prezesa. Zasiada w Komitecie Głównym Olimpiady Astronomicznej w Chorzowie, przewodniczy OMSA (Ogólnopolskie Młodzieżowe Seminarium Astronomiczne) w Grudziądzu. Jest niestrudzonym recenzentem licznych prac naukowych i wielkim propagatorem astronomii wśród młodzieży, współbudowniczym Młodzieżowego Obserwatorium Astronomicznego w Niepołomicach. Jest odznaczony medalem im. Włodzimierza Zona w 1999 za popularyzację astronomii.
W stanie wojennym w 1981 r. został internowany w Nowym Wiśniczu i Załężu k/Rzeszowa za działalność w NSZZ Solidarność po pacyfikacji strajku na AGH. Prowadził wykłady z astronomii dla współwięźniów, był tłumaczem w rozmowach z internowanymi podczas wizytacji więzienia przez Międzynarodowy Czerwony Krzyż.
Już od czasu studiów spotykał i uczył się od wielkich astronomów, prof. Eugeniusza Rybki, Kazimierza Kordylewskiego, Bohdana Paczyńskiego, Zdenka Kopala, Johna Hazlehursta, Antonina Dallaporta, Venzo de Sabatta i innych. Jest organizatorem i wykładowcą licznych konferencji naukowych w Polsce, ale również w Anglii, Norwegii, Słowacji i na Ukrainie.